Laguntza-zerbitzuak

Etxetik mugitzerik ez dugunean eta mandaturen bat egin behar dugunean, beste norbaitek gure izenean egiteko aukera ematen du zerbitzuak. Adibidez: supermerkatuan erosketak egitea, mezularitza bidez zerbait bidaltzea, tindategira joatea, edozein saltegitara joatea, jostunarengana joatea zerbait bidaltzera edo ekartzera, autoa IATa egitera eramatea, medikuaren tratamendua jasotzea, botikara joatea…

Adinekoen egoitzak adinekoak aldi baterako edo iraunkorki bizi diren zentroak dira kasu gehienetan, mendekotasuna dutenean eta hirugarren pertsonen laguntzaren bat behar dutenean.
Zentro horiek familia-etxearen alternatiba bihurtzen dira, etxean egotea gomendatzen ez duten zenbait inguruabar (familiakoak, ekonomikoak, soziosanitarioak, etab.) elkartzen direnean.
Zentro bat aukeratzerakoan, oso ondo jakin behar dugu zer baldintza dituen, zer profesional dituen, zer zerbitzu eskaintzen dituen, zerbitzu horiek benetan dituen ala ez, zer zerbitzu osagarri eskaintzen dizkiguten, eta hori guztia senidearen egoera, osasun fisiko eta mentaleko egoera, mendekotasun-maila eta abar aztertuz.
Edonola ere, nahitaezkoa da zentroak egoiliarrarekin duen harremanaren baldintza guztiak jasotzen dituen kontratu bat sinatzea.
Garrantzitsua da beti zentroaren barne-araudia kontsultatzea, bertan baitaude onarpen- edo baja-baldintzak, bizikidetza-arauak eta egoitzaren funtzionamendua ezagutzeko interesgarriak diren beste batzuk.
Bat hautatu dugu Adinekoen egoitzak mendekotasun-egoeran dauden pertsonei arreta emateko diseinatutako zentroak dira, eta ezin dituzte etxean dituzten beharrak behar bezala ase, intentsitate handiagoko laguntzak behar dituztelako.
Zerbitzu horren prestazioa iraunkorra izan daiteke, egoitza-zentroa ohiko etxebizitza edo aldi baterako etxebizitza bihurtzen denean, osasun-arazo bat sendatzen ari diren edo berreskuratu daitekeen autonomia-galera duten pertsonentzat. Behin-behinekotasunak zaintzaileak oporretan edo asteburuetan atseden hartzeko egonaldiak ere hartzen ditu.
Egoitza-baliabideak arreta integrala eta etengabea bermatzen die egoiliarrei, beren autonomia-maila hobetzeko edo mantentzeko, beren muga funtzionalak konpentsatzeko eta behar duten banakako laguntza emateko.
Pertsonaren beharretara hobekien egokitzen den zentroa aukeratzeko, komenigarria da informazio-guneetara jotzea (IMQ Ayuda) edo profesional baten laguntza izatea (oinarrizko gizarte-zerbitzuak, osasun-zentroak, elkarteak, etab.), eskaintzen diren jarduerei eta zerbitzuei, eskaintza publiko eta pribatuari eta bertara sartzeko aukerei buruzko aholkularitza emateko ".
Jarraian, kalitate-irizpide gorenak betetzen dituzten egoitza batzuk hautatu ditugu.
Kalitate-irizpide gorenak betetzen dituzten egoitzei, zentzu guztietan.

Etxez etxeko laguntzarako berehalako prebentzio-zerbitzu iraunkorra da telelaguntza. Adinekoei eta desgaitasuna edo mendekotasuna duten pertsonei zuzenduta dago, eta premiak edo larrialdiak konpontzeko behar diren baliabide teknologiko eta sozialak erabiltzen ditu.
Erabiltzaileen bizi-kalitatea hobetzea da helburua; izan ere, gizarte- eta familia-ingurunearekiko harremana errazten du, eta, krisi pertsonalik, sozialik edo medikorik gertatuz gero, berehala esku hartzea ahalbidetzen du. Horri esker, pertsonari nahiz familiari segurtasuna eskaini eta beharrik izan gabe egoitzetan sartzea ekiditen da.
Telelaguntza-modalitate desberdinak daude, zenbait faktore aintzat hartuta:
-Abian jartzeko moduaren arabera:
~Terminalean edo urruneko kontroleko unitatean sakatuz. Modalitate hori da ohikoena eta ezagunena. Erabiltzaileak alarma aktibatu dezake etxean duen eta telefono-lineari lotuta dagoen terminalari esker, edota aldean daraman urruneko kontrolari esker (lepokoa izan daiteke, eta batzuetan eskumuturrekoa ere bai). Dena dela, mugikorren bidez aktibatzeko aukera ere badago gaur egun.
~Sistema pasiboak: egunero egin beharreko funtzioren bat epealdi batean burutzen ez bada, berez aktibatzen da alarma. Sistema horrek sentsoreak, alarmak eta abar erabiltzen ditu. Argi eta garbi bereizi behar dira larrialdi baten berri (erabiltzailea erori egin delako, kea, sua, gas-ihesa, lapurreta…) ematen duten sistema pasiboak, batetik, eta sistemaren huts edo akats baten berri (tentsio elektrikoak huts egitea, urrutiko kontroleko unitatearen bateriak huts egitea, sistemaren autoazterketa eta abar) ematen dutenak, bestetik.
~Sistema erdiaktiboak: ordu jakin batzuetan, zerbitzuen zentrala erabiltzaileekin harremanetan jartzen da, nola dagoen jakiteko, larrialdi baten ondoren jarraipena egiteko, datuak baieztatzeko, sistema ondo dabilela egiaztatzeko edo erabiltzaileari zerbait gogorarazteko (eguna, hitzordua, medikamentua hartzea…), besteak beste.
-Erantzun-motaren arabera:
~Unitate mugikorrik gabe: zentrotik ematen da zerbitzua, soil-soilik. Operadoreek deia jaso, artatu eta, erabiltzailearen premiaren arabera, eskaerari erantzuteko baliabideak mugiarazten dituzte. Baliabide publikoak izan daitezke (polizia, suhiltzaileak, 112, anbulantzia…), edo erabiltzailearen kontakturako pertsonak (senideak, adiskideak, auzokideak…).
~Unitate mugikorrarekin: arreta-zentroak emandako zerbitzuak osatzen ditu, etxean dagoen unitateari esker. Zerbitzua ematen duen enpresak erabiltzailearen etxeko giltzak izaten ditu (haren baimena jaso ondoren). Hartara, larrialdirik gertatuz gero, telelaguntzako profesionalak erabiltzailearen etxera joan daitezke, erori bada altxatzeko, ohean altxatu ezinik badago sendagileari atea irekitzeko eta beste.

Desgaitasuna duten pertsona batzuek erabiltzen dituzten aulki gurpildunak edo beste direla eta, ezin izaten dute ibilgailu normalik erabili. Ondorioz, ibilgailu egokituak erabili behar izaten dituzte.
Taxiak izan daitezke edo anbulantziak izan daitezke, segun eta aulki gurpildunean badabiltza, andan badabiltza edo beste laguntza teknikoren bat behar badute.